Pinus en Pan

Elke dag loop ik met de hond door de bossen. Onlangs liep ik door een bos met veel Pinussen, dicht op elkaar, dus donker eronder. De bomen gingen door de harde wind heftig heen en weer en de stammen kreunden luid. Het was alsof ze pijn leden. Ineens vroeg ik mij af of de naam Pinus (pijnboom) is afgeleid van dat geluid. Lijden de bomen pijn?
De griekse mythologie heeft een heel plausibele verklaring voor de naam van de Pinus:
‘Pan was de god van het woud, de god van de vruchtbaarheid. Hij wordt afgebeeld als een man met het onderlijf van een bok en hoorns op zijn hoofd. Pan had een vriendinnetje. Naar ik heb begrepen had hij er een heleboel, maar déze is van belang. Haar naam was Pinus. Pan en Pinus werden in het bos overvallen door Boreas, de god van de kille noordenwind. Pinus werd door Boreas meegevoerd en stierf. Pan veranderde haar in een boom: de Pinus. Als nu Boreas door de bossen stormt, dan wenen de pijnbomen.’
Dus ziedaar, het geluid van mijn pijnlijdende pijnboom.

De Pinus staat voor onsterfelijkheid, zelf is de boom niet onsterfelijk maar het scheelt niet veel: hij (zij eigenlijk) kan een leeftijd van wel 600 jaar bereiken. Ook staat zij voor vruchtbaarheid. En vruchtbaar is de Pinus zelf ook. De boom is eenhuizig, wat inhoudt dat mannelijke en vrouwelijke bloemen aan dezelfde boom groeien. In het voorjaar als deze bloemen bloeien worden ze veel bezocht door bijen, die zorgen voor heerlijke dennenhoning. De essentiële olieën van de den worden gebruikt ten behoeve van aromatherapie. Ze zijn goed voor de luchtwegen, rheuma, en zelfs voor zweetvoeten, blaasontsteking en stress. Dus, weg met de apeboom in de voortuin en hup een den erin.
Iedereen kent natuurlijk ook de heerlijke pijnboompitten (de ‘Pinocchio’ ja zielig he? Die eten wij gewoon op). Ze zitten in de top van de kegel, te zien als een hard zwart puntje. Met een hamer is de pit te bevrijden en kan, al dan niet geroosterd, worden gebruikt in salades, carpaccio (mijn favouriet) of in de wok met broccoli of spinazie. Let wel: er zit maar één pit in één kegel. Dus voor je een vierpersoonsmaaltijd bij elkaar hebt, zijn je vingers blauw, je nagels gebroken en is je humeur gezakt tot beneden het vriespunt. Ik begin te begrijpen waar de naam ‘pijnboom’ vandaan komt!.